Late lente (fragment) – Dick van Zijderveld

Late lente (fragment)

Die dag bedacht Willem Biggelaer – Wimpie voor de enkele intimi die hij had – dat hij tien jaar alleen woonde. Nog geen maand nadat hun jongste dochter het huis was uitgegaan had zijn echtgenote aangekondigd dat zij wilde scheiden. Hij was even geschrokken, maar had snel ingestemd en alle gewenste medewerking verleend. Eigenlijk voelde hij zich opgelucht dat de nogal bemoeizuchtige vrouw met wie hij alleen nog de belangstelling voor hun kinderen deelde, zou vertrekken. Zij waren jong getrouwd, dus ze hadden beiden nog genoeg mogelijkheden. Toch had hij, in tegenstelling tot zijn ex-vrouw, geen nieuwe relatie meer gevonden.
    Hij schonk zich een nieuw glas bourgogne in. Wat had hij sindsdien eigenlijk bereikt? Hij woonde in een behoorlijk huis, een monument in het centrum van Oudenhaven, een klein rivierstadje. Met de tegenwoordige prijzen zou dat in geval van nood aardig wat kunnen opbrengen. Hij staarde door het hoge raam naar de voortjagende wolken, die de zomernamiddag schemerig als een late herfstmiddag maakten.
    En verder? Hij bekeek zichzelf in gedachten: een onopvallende gescheiden man van middelbare leeftijd met een beginnend buikje en een weinig indrukwekkende carrière. Hij had het dan wel gebracht tot hoofd public relations bij een bedrijf dat door het hele land hondentoiletten inrichtte, exploiteerde en onderhield, inhoudelijk waren zijn werkzaamheden toch nauwelijks bevredigend te noemen. Bovendien had hij een hekel aan honden. Nu ja, het leverde een aardig inkomen op en hij hield genoeg vrije tijd over voor andere dingen. Niet dat hij zoveel deed: hij hield wat kranten bij, soms verdiepte hij zich in de geschiedenis van Oudenhaven.
    Vandaag was zijn zomervakantie begonnen. Hij had nog geen idee hoe hij die zou besteden. Natuurlijk zou hij zijn plan weer kunnen oppakken om de geschiedenis van Oudenhaven in de zestiende eeuw te beschrijven. Daarmee was hij nooit verder gekomen dan het verzamelen van materiaal en enkele losse aantekeningen. Hij zou ook op vakantie kunnen gaan; dat had hij al jaren niet meer gedaan. Sinds zijn scheiding had hij niet de energie kunnen opbrengen om een reis te organiseren. Zijn gedachten dwaalden terug naar vroegere vakanties met zijn echtgenote, daarvóór de zwerftochten als student. Hij zou dat nu niet meer aandurven.
    Hij stond op en liep naar het raam. Er leek een forse onweersbui op komst. Deze vakantie moest hij zijn lamlendigheid nu maar eens doorbreken. Al maanden lag er een aantal antieke boeken onaangeroerd in de boekenkast. Vandaag nog zou hij een opzet gaan maken voor zijn studie en zou hij beginnen met de bestudering van de nieuwe aanwinsten.
    Zijn gedachten werden onderbroken door het haperende geluid van de bel. Wat geïrriteerd liep hij naar de voordeur. Een collecte, voor een organisatie tegen huiselijk geweld of zoiets.

© Dick van Zijderveld 2009.
Gepubliceerd in: Dick van Zijderveld, Late lente. Zoetermeer: Free Musketeers, 2009. ISBN 978-90-484-0611-1.

Dit verhaal is later opgenomen in de bundel Een jonge vrouw uit Vierhouten. Soest, Boekscout, 2017. ISBN 978-94-022-3784-9.

Meer over verhalenbundels Late lente en Een jonge vrouw uit Vierhouten: klik hier.

N.B. Voor alle verhalen op deze webstek geldt dat iedere gelijkenis met bestaande personen en situaties alleen op toeval kan berusten.